Hierdoor kom jij geen stap verder

Alleen al bij het denken aan hoe jij je voelt, voel jij je eenzaam, somber, moe en leeg van binnen. En dat terwijl je zo ontzettend graag weer energiek, blij en enthousiast wilt zijn. Je vertelt dat je steeds vaker bang bent jezelf voorbij te lopen en de controle te verliezen. Je piekert, slaapt slecht en ervaart weer een opgejaagd gevoel van binnen. De woorden die je eraan geeft zijn groots en zwaar van lading en je herhaalt ze veelvuldig, om maar duidelijk te maken waar jij op dit moment staat in je leven en hoe jij je voelt.

Uit liefde vraag ik je nu: "Hoor jij jezelf wel eens praten?"
En zeg nu niet direct; “Ja, ik hoor mijzelf wel eens praten”. Want dat is niet precies wat ik bedoel.
Waarschijnlijk hoor jij de strekking van jouw woorden, maar jij hebt géén idee welke woorden jij daadwerkelijk uitspreekt, wat de lading daarvan is, de impact daarvan op jou én je omgeving op kort- en lange termijn.

Laat mij je een voorbeeld geven;
Wanneer je namelijk blijft herhalen dat je je leeg voelt van binnen, dat je op bent, dat je jezelf voorbij loopt, de controle lijkt te verliezen, dat je er een opgejaagd gevoel van krijgt en je twijfelt of je het allemaal wel kunt....
Voel je dan dat je de situatie waarin je zit, dan alleen nog maar zwaarder maakt? Dat je jezelf vaster en vaster zet en dat het logisch is dat je de uitweg zo 1-2-3 niet meer ziet?

Dus nu nogmaals... “Hoor jij welke woorden jij gebruikt en heb je enig idee van het effect daarvan? Waarschijnlijk zal je nu wat meer aarzelen en dat is oké. Want het kiezen van jouw woorden is zo belangrijk, dat het goed is dat je nu je aandacht hier er even bij houd.

Waarschijnlijk heb je niet door, dat de woorden die jij telkens uitspreekt ervoor zorgen dat jij geen stap vooruit komt. Dat je een bepaalde situatie of gebeurtenis maar niet los kan laten en dat jij je mogelijk nog steeds met bepaalde gevoelens rondloopt waar je liever afscheid van had genomen. 

De boomstronk en haar spijker

Zie een boomstronk voor je met daarin een grote spijker die er net met het puntje in zit.

Die spijker symboliseert het gevoel of gebeurtenis van hetgeen waar jij vanaf wilt komen en/of los wilt laten. De boomstronk ben jijzelf / is je onderbewustzijn / je gehele systeem.

Vervolgens ga jij in gesprek met familie, vrienden, partner, collega’s, therapeut of andere hulpverlener. Want je wilt graag “je verhaal kwijt”, of het “even van je af praten” of je wilt zo graag laten weten waar je “telkens maar weer” tegenaan loopt.

Iedere keer wanneer jij (met al je gevoel en emoties), praat over het lege en eenzame gevoel, over je vermoeidheid, over het idee dat je de controle (opnieuw) lijkt te verliezen.
Geef je met een hamer een ram op die spijker. Iedere keer opnieuw sla je die spijker verder de boomstam in. Hij komt vaster en vaster te zitten.

En vervolgens vraag jij jezelf af hoe het komt
dat je er maar niet vanaf komt?

Natuurlijk zeg ik nu niet dat je er nooit over mag praten. Máár ik zeg wel;
“Als praten geholpen zou hebben, zou iedereen klachtenvrij zijn… toch?!”

Dus wanneer jij telkens deze 'zware woorden' in je mond neemt, bevestig deze belemmerende overtuigingingen alleen nog maar meer in je onderbewust zijn.
Logisch dat je nu inmiddels denkt; dat je het toch allemaal niet kan, dat het je nooit zal lukken om en dat je opmerkingen maakt als: "Zo ben ik altijd al geweest".

Daarmee blijf jij een mep geven op die spijker in jouw boomstronk en dan zal hetgeen juist vaster in jouw systeem komen te zitten. 

Podcast