Uitgeblust, opgebrand en uitgeteld, zo voel jij je nu…
Je lijf verkrampt en de tranen branden achter je ogen.
Het voelt alsof je de controle tussen je vingers voelt wegglijden. Dat maakt je enorm onzeker en vreet energie van je. Dit houd je zo niet vol.
Er moet verandering komen.. alleen je weet gewoon niet waar te beginnen.
Vanavond heb je afgesproken met vrienden. Je hebt er een lange pittige werkdag op zitten en bent moe. Je hebt gewoon écht geen zin in sociaal gedoe. Maar in plaats van afbellen en lekker onder een dekentje een avond zappend op de bank door te brengen, sleep jij jezelf er toch heen. Onderweg baal je enorm van jezelf want ondanks je goede voornemens om vaker voor jezelf te kiezen ben je nu toch onderweg.
En daarna heb je spijt..
Dit had zo maar eens een fragment uit jouw leven kunnen zijn.
Telkens kom jij weer opdraven, schiet je te hulp, sta je klaar voor de ander en telkens heb jij achteraf weer spijt dat je niet ‘gewoon’ voor jezelf hebt gekozen.
Je weet het allemaal zo goed
En het écht verrotte is, dat je het allemaal zo goed weet.
Ja.. ik moet meer tijd voor mezelf nemen. “Dúh.. Net of ik dat niet al 100x geprobeerd heb”.
Ja.. ik moet beter mijn grenzen aangeven: “Góh.. dat had ik zelf nog niet bedacht”.
Ja.. Ik moet loslaten wat niet van mij is. “Als dat gelukt was, zou ik mij nu niet zo voelen”.
Ja.. ik moet uitspreken van wat ik vind, voel, denk en wil. “.....................”
En toch!! Lukt het je steeds niet. Er zit nou eenmaal een wereld van verschil tussen voelen, weten en doen, ja toch?
Week in, week uit, maand in, maand uit en jaar na jaar trap jij in dezelfde valkuilen, worstel jij met het opkomen voor jezelf en balanceer jij telkens opnieuw op het randje van de afgrond.
Je hebt jezelf al 1000x afgevraagd waarom het je maar niet lukt om jezelf ‘gewoon’ uit te spreken, je grenzen aan te geven, voor jezelf op te komen en te doen waar jij behoeften aan hebt.
Maar wist je dit eigenlijk wel?
En dat is allemaal logisch, als je het volgende weet:
Iets in jou, is bang om voor zichzelf te kiezen.
Anders had je het allang gedaan!
Iets in jou, is onzeker om gewoon te zeggen wat jij vindt-voelt-denkt en wil.
Iets in jou, voelt schaamte, onmacht en is bang om te falen en het niet goed te doen.
Het is datgene waar jij telkens tegen vecht.
Daarbij;
Heb jij een sterke behoefte aan controle en zekerheid.
Herken jij jezelf in perfectionisme (en ongeduldigheid).
Heb je het gevoel vast te zitten en bent vaak met jezelf in conflict.
Staat je hoofd altijd ‘aan’ en voel jij vrijwel altijd een bepaalde onrust.
Er speelt ontiegelijk veel mee!!
Dus als jij dacht dat grenzen aangeven om één ding draait… heb je het dus mis.
Er spelen ontiegelijk veel factoren mee die er telkens opnieuw voor zorgen dat jij vastloopt.
Laat de moed niet zakken!
Laat hierbij de moed nu niet direct in je schoenen zakken, want hier is absoluut een oplossing voor. In mijn traject: “Van rugzak naar schatkist”, gaan we met álle ballast aan de slag die er nu telkens voor zorgen dat jij opgebrand en gefrustreerd raakt. Wat hierboven beschreven staat is nog maar het begin, van wat er nodig is om met een beter zelfbeeld, vol zelfvertrouwen, jouw grenzen structureel aan te blijven geven.
Lijkt je dat niet heerlijk?
Lees HIER alle ervaringen van mensen die jou zijn voorgegaan.
Voor jezelf kiezen is nu nog een uitdaging. Maar na het drukken op deze onderstaande knop, straks niet meer!
Reactie plaatsen
Reacties